پشت تابدار

در این ناهنجاری لگن به سمت جلو جابه‌جا شده و این عمل موجب باز شدن ران می‌شود. قوس در ناحیه پشتی افزایش و گودی کمر کاهش می‌یابد، همچنین تیلت خلفی لگن دیده می‌شود در هنگام ایستادن به مدت طولانی غالباً فرد وضعیتی نامتقارن به خود می‌گیرد به طوری که بیش‌ترین وزن روی یکی از پاها می‌افتد و وزن را به صورت دوره‌ای به اندام دیگر منتقل می‌کند. این وضعیت وضعیتی راحت است که عضلات بدن را حمایت نمی‌کنند و فرد کاملاً تسلیم نیروی جاذبه است. به همین دلیل آن را وضعیت بدنی افراد تنبل نیز می‌گویند. در این حالت فقط ساختمان‌های غیر فعال (رباط، کپسول و زواید ساختمانی) هستند که ثبات را فراهم می‌کنند.

علت این عارضه ضعف عضلانی بوده و خستگی در این حالت موثر است. در بعضی موارد نیز علت ممکن است انتخاب خود فرد باشد چون فرد در این حالت احساس راحتی می‌کند.

از عوارض این ناهنجاری می‌توان نبود تعادل عضلانی، کوتاهی قد، خستگی زودرس و همچنین بد شکلی ظاهری را نام برد. همچنین عارضه مذکور در افراد غیر فعال، سالمند، دونده‌های استقامت و افراد با تیپ بدنی اکتومورف شایع است.

در این ناهنجاری عضلات پشت ران (همسترینگ)، مایل داخلی شکم و قسمت فوقانی شکم کوتاه شده وعضلات خم کننده ران (تک مفصلی) مایل خارجی شکم و بازکننده‌های قسمت فوقانی پشت کشیده وضعیف می‌شوند. در این حالت خط جاذبه از پشت مفصل ران عبور کرده و باز شدن غیر فعال مفصل ران را توسط وزن بدن به‌وجود می‌آورد. این باز شدن غیر فعال بر باز شدن فعال ناشی از عضله سرینی بزرگ غلبه کرده و آن را قفل می‌کند و به تبع آن عضلات همسترینگ برای کنترل نوسان وضعیتی فعال باقی می‌مانند. به همین شکل غلبه عضله راست شکمی بر مورب خارجی و غلبه عضلات کشنده پهن نیام و راست رانی بر سوئز خاصره ای وجود خواهد داشت.

برای اصلاح این عارضه فرد باید سعی کند در راه رفتن، ایستادن نشستن وکار کردن وضعیت بدنی صحیح به خود بگیرد. همچنین تقویت عضلات شکم و خم کننده‌های ران و کشش عضلات همسترینگ توصیه می‌شود.